Ketama en Hash
Ketama is de traditionele naam van Issaguen, een dorp in de regio Taza-Alhucemas-Tauna in Noord-Marokko genaamd Rif. Aan de voet van de Jebel Tidighine-berg (2.457 m), in het Rifgebergte, bevindt zich een van de grootste en meest uitbundige cannabisplantages ter wereld.
Geschiedenis
Vroeger was Ketama een klein dorp waar toeristen werden ondergebracht om te skiën of te wandelen; tegenwoordig is het toerisme geleidelijk vervangen door de cannabisteelt, de belangrijkste economische motor in de regio. Traditioneel is cannabisteelt aanwezig bij retailers; het wordt momenteel echter op groothandelsbasis gekweekt en produceert genoeg cannabis voor de Europese hashconsumptie.
​
Berg Jbel Thidrine
Vanuit Ketama kunt u de Tidirhine-berg bezoeken, die tijdens de wintermaanden bedekt lijkt te zijn met sneeuw en beschikbaar is om te skiën. In werkelijkheid heeft de top het beste skigebied van Marokko. Je kunt in hete maanden op wilde zwijnen jagen, of gewoon gaan wandelen. Ketama's in het Rifgebergte, een bijzonder bergachtig gebied, vol groene ruimtes, met een fascinerende geografie, geschiedenis en landschap.
​
Hash verwerking
Hoewel het schokkend is voor reguliere marihuanagebruikers, is bijna het hele gewas in deze valleien gericht op de productie van hash; de ontelbare jaarlijkse hash tonnen leveren de consumptie van Maghreb en Europese hash op. Hash komt Europa binnen over zee, rechtstreeks via Gibraltar; in het algemeen via de Middellandse Zeekust, voornamelijk via zuidelijke Iberische steden, zoals Cádiz, en, secundair, via andere Franse en Italiaanse havens. Vervolgens volgt hasj een noordelijke route, passeert enkele controles en grenzen en wordt uiteindelijk geconsumeerd in enkele van de beroemdste Nederlandse coffeeshops.
​
Wanneer het groeien van knoppen plaatsvindt, worden de gewassen verwerkt om te worden gedroogd en gecured. In de koude winter wordt de wiet uit de droogopslag gehaald om de polm te verwijderen - veel gemakkelijker om uit de top te slaan als het koud is. Vervolgens worden de toppen in kommen gevuld met zeven geplaatst en allemaal verpakt in grote plastic zakken. De wiet wordt met een stok geslagen, ze bewegen in een trommelende beweging zodat de polm op de bodem van de emmer valt en zo wordt de polm van de gedroogde toppen verwijderd.
​
Het eindresultaat is een gele substantie die de polm bevat, vermengd met enkele sporen van de wiet. Vervolgens wordt het materiaal hotpressed of cold baked, waardoor hash van verschillende kwaliteiten, kleuren en texturen ontstaat.